Bij gebrek aan volk
Ben ik de stoet
De eerste en de laatste rij
En alles wat daartussen is
Wij lopen langzaam
Over harde paden
Waar we stil houden
Is geen kuil meer
Geen rozen geen aarde
Om erin te gooien
Klimop omarmt jouw steen
Aan de blaadjes tellen we de jaren
Christine Van den Hove 
Heel, heel mooi!
LikeLike
Ik heb het net op azertyfactor gelezen. Prachtig… “Bij gebrek aan volk ben ik de stoet”. Een zin om in te kaderen.
LikeLike
Dankjewel Elizabeth en Kathleen. Dit was er eentje van lange adem. Zo blij dat jullie het goed vinden.
LikeLike