Deze onvermijdelijke dag
Ondraaglijk als het uitzicht
Door een beslagen raam
Waarachter een blad wiegend
Valt richting koude aarde
Alleen moedwillig denken
Aan haar lach en de glans
Die avond in haar ogen
Aan haar handen uit blijdschap
Om het weerzien gevouwen
Alleen daaraan
Moedwillig denken
Alleen daaraan
Verzacht
Christine Van den Hove 
Denken aan de herinnering verzacht.
Rakend gedicht, mooi ook.
LikeGeliked door 1 persoon