Die avond in haar ogen

Deze onvermijdelijke dag
Ondraaglijk als het uitzicht
Door een beslagen raam
Waarachter een blad wiegend
Valt richting koude aarde

Alleen moedwillig denken
Aan haar lach en de glans
Die avond in haar ogen

Aan haar handen uit blijdschap
Om het weerzien gevouwen

Alleen daaraan
Moedwillig denken

Alleen daaraan
Verzacht