Vliegen

In het evenwijdig leven
Ruikt het naar snelstromend water
En veert de aarde
Onder mijn gejaagde voet

Het is eenvoudig:
Buigen en afzetten
En in geen tijd
Ben ik acht meter hoog

En dan landen:
Langzaam dalen en
Bevend zweven
Over eindeloos gras

Overdag draag ik mijn vreugde
Diep in mijn broekzak
Warm tegen mijn heup
Glad als een kei uit de rivier

En verheug ik me in stilte
Op de nacht waarin ik het
Opnieuw mag proberen
Hoger en langer en vrij

 

 

Dit gedicht werd op 13 mei 2020 getipt op Azertyfactor, door Moya De Feyter.

Moya De Feyter schrijft theaterteksten, proza en poëzie. In 2015 won ze de txt on stage-wedstrijd Frappant. In 2012 én 2017 haalde ze de finale van Write Now. Haar alter ego Ambrosia is een van de literaire lichtekooien in het Poëziebordeel.  Haar teksten werden gepubliceerd in Kluger Hans, Op Ruwe Planken en Deus ex Machina. In 2018 verscheen haar geprezen debuutbundel ‘Tot iemand eindelijk‘. In 2019 kondigde ze met een bijzondere literaire performance haar nieuwe bundel aan: ‘Massastrandingen‘, een caleidoscopisch prozagedicht. Het is een poging om op de kieren te dansen, tussen afgrond en verwachting, tussen mens en zeezoogdier.

Moya De Feyter tipt deze week ‘Vliegen‘ van Christine Van den Hove.

“Het is eenvoudig
Buigen en afzetten
En in een geen tijd
Ben ik acht meter hoog”

“Dat is mijn favoriete strofe van dit gedicht van Christine Van den Hove.
En ook het einde vind ik sterk: “Hoger en langer en vrij”.

Ritme en metrum zitten goed. Je wordt er als lezer door gedragen, als het ware samen met de schrijver de lucht in getild.
Inhoudelijk is het een sobere, heldere tekst die een diep herkenbaar verlangen verwoordt: kunnen vliegen. Ik kan me perfect voorstellen zo’n droom te hebben en die met eenzelfde intensiteit te beleven.

Van den Hove lijkt me een schrijver die al wat kilometers achter de rug heeft, die de zin van de onzin kan scheiden en weet waar haar pad zich ophoudt.
Ik heb een zwak voor verhalende poëzie als de hare, omdat die de verbinding met een personage mogelijk maakt. De ik-figuur in ‘Vliegen’ kan ik bijna voor me zien, zo krachtig is zijn binnenwereld, zo eigen zijn gedachten.

Ik denk dat we nog veel van Van den Hove mogen verwachten. Zij weet immers dat het leven eenvoudig is: buigen en afzetten.”