Bij gebrek aan volk ben ik de stoet de eerste en de laatste rij en alles wat daartussen is. Ik loop langzaam over harde paden. Waar ik stilhoud is geen kuil meer geen rozen geen aarde om erin te gooien. Klimop omarmt jouw steen. Aan de blaadjes tel ik de jaren.
Dit gedicht raakt me!
LikeLike
Hoe mooi omschrijf je dit.
LikeLike