Categorie: Tumulus

Rose Garrigue

bij Louise en bij jou
plant ik Toscaanse rozen
boerenbloemen, zegt de plantenman
je hoeft er niet naar om te kijken

snoei ze niet
ze worden groot en wijd
en mettertijd zullen ze
de heuvel overgroeien

toch kijk ik iedere avond om

in het gouden uur
geef ik water
tel de jonge knoppen
groet de dames en de heren
en blijf treuzelen op het veld
tot de zon het dorp verlaat

Ici repose
Rose Garrigue
décédée le 10 février 1939
à l’age de 58 ans
Priez pour elle

(Dit gedicht maakt deel uit van de reeks Tumulus, over de oude begraafplaats in Glorianes.)

Louise

naast jou Rose
aan de andere kant Emile
hebben zij bij jou gewaakt
en je in dit bed gelegd?

ochtenden en avonden
hierlangs gekomen
en nooit stilgestaan
niet gelezen, niet geweten

dat je amper zeven was
toen je door je vader
naar de heuvel
werd gebracht

Ici repose
Louise Garrigue
Décédé le 21 mai 1928
À l’âge de 7 ans
Regrets éternels

Gemeentearbeid 2

mevrouw, mijnheer
ik heb het gras rondom gemaaid

nu is het de beurt aan uw perceel
pluis en pluimen gaan eruit

maar zie wat ik heb laten staan
welige rozetten donderblad

zacht vetkruid met haar gouden hoofdjes
het prille paars van marjolein

en op het eind het fijnere werk
ik ben de kapster van uw perk

Donzige eik

vochtige westenwind bracht mij tot bij u
ik zocht beschutting op uw schouders

kiemde in verstarde aarde
schoot wortel naar uw diepte

vandaag waait stof aan uit het zuiden
hitte en droogte deren mij niet

ik sla mijn takken om u heen
en wacht

met de zwaluwen op regen
en op de koele eeuwigheid

Quercus pubescens

1893-1958

Tramontane en droge zomers hebben
de letters van uw plaat gewreven

ik kan de datum lezen
niet uw naam

wie heeft dit solide bed gemaakt
en waar zijn zij gebleven
niemand komt nog bij uw tombe staan

wat zal ik planten aan uw voeten
Gaura! ik zie haar vlinders al
wervelend in uw ledikant

Wanhoop

Temidden van de akker een liggend kruis
klaver, klein streepzaad en wat mos
geen naam, geen jaartal, alleen

een uitdovend gerucht
hij koos een touw, daarna een boom
niemand hield hem tegen

een ooi draaft de heuvel af
zoekt in het slapende dorp
naar haar gestolen jong