Remedies

hoe kan ik haar doen zwijgen
hoe krijg ik haar in slaap
hoe rekbaar ben ik
hoe bereikbaar is de staf

is lithium voorgoed uitgesloten
helpen sedatieven
stemmingregulators
angstremmers
(kan ik er zelf ook krijgen)
inslapers overdag
doorslapers verhogen
is er voorraad in de apotheek

is er nog marge

hoe lang kan iemand zonder slaap
hoe lang kan zij zonder
hoe lang kan ik met weinig

is er nog marge

kan ik iets anders doen dan wachten
wachten zoals in wachten
op goed nieuws in een
handgeschreven brief
einde van de oorlog
winnend lot
regen

wanneer begint de lente

Symptomen

verontrustende vrolijkheid
gemaakt gelach, koosnaampjes

koopdwang, weggeefdrang
ongevraagd plezieren

berichtjes, gifjes, filmpjes
van kamerplanten of een kaal ontbijt

telefoneren – vaak en lang- naar zonen
zussen buren vrienden onbekenden

van haar slapeloosheid
ligt iedereen wakker

dode stemmen uit haar keel
vader moeder verre verwanten

blootsvoets in het dorp
nieuwe vrienden maken

huilen, juichen, schelden
vertellen, vertellen

spatiesenleestekenswordenweggelatenwoordenhakenkruipenoverelkaarvormeneenlintoverdagennachtgespannendemondbeweegt

het koord van klanken
wikkelt zich om halzen

Tongpunt

in het hoofd getast, overal gezocht
in termijnen, kort en lang, het laagste
schap langs trappen vergelijken
tot tegen onderkant van hersenpan

herinner je de muzikant aan zee
dat was een ander ding
houtblazer, diepe klank, hoe
heet dat ook alweer

nee, Tony’s instrument zoek ik
Tony speelt, Tony is
wat is hij weer
wat heeft hij toch

de muzikant aan zee
die speelde
-ik had hem net-
saxofoon!

en Tony speelt
Tony heeft een
Tony …
KLARINET!

___

(Geruststellend nieuws over woordvindproblemen)

Foto met rode jurk

toevallig viel ze haar in handen, jonge vrouw o zoete mond
rij rechte tanden, indigo ogen, schouders bloot en roze

waar is de jurk, de lach, dat stralen van de twintigjarige,
terwijl ze -tel het uit- al bijna veertig toen

jurk verloren, lijf gebleven, het vel moe van eromheen
te spannen, mond vergeefs gekust, ogen drooggelezen

kleur en symmetrie verdwenen (er is niets oneerlijks aan
alleen zij die jong sterven overkomt het niet)

ze wil het liefst vergeten of toch weer niet

dat ze die avond op dat feest, in vleiend licht
en diep verliefd, een paar uur lang de mooiste was

Zoet

het voordeel van oud
en onzichtbaar
is dat ik ongemerkt
jouw bolwerk binnen kan

waar ik jouw kamers vind
erin kom zonder kloppen
je verrassen zal
zo snel ben ik met touw

ik duw een peer in je muil
plant een mes in je lever
de punt nog maar want
nu begint het pas

jouw hoge toren
gevel weggeblazen
kou stroomt binnen
honger rond het middenrif
kramp in je darmen
ijs in je oren

maar bovenal pijn
van het verlies
van kinderen

neen, dat voel jij natuurlijk niet

het verliezen van een oorlog dan

smeek maar, ik stoot
niet door, ik dood je niet
ik geniet

Repeat

niets is meer zuigend dan oude liedjes
spelen op een onverwacht lege dag

aan armen en benen de vorige eeuw
ingetrokken, danst het lijf

alsof het nooit heeft stilgestaan, nooit
verslagen op een bodem lag

nooit met de handen voor de ogen
op een stoel

zich afvroeg wat voor zin het heeft
als elk geluksmoment ter plaatse oplost

zoals die middag, in februari, het plezier
van met haar door de kamer

hoofd en schouders deinend -gelijktijdig
op de beat- verend door de knieën gaan

over de planken rollen en nog eens
-nog eens- op dat knopje drukken

Zacht

om halfzes komt ze thuis
en geeft ze iedereen te eten

de elegante grijze
de zwart met witte vlekken

de koffiebruine
en die met groene veren in zijn nek

de haveloze met het kleine kopje
de bruingespikkelde met het kuifje

ze dribbelen op de vensterbank
pikken de laatste zaadjes op

die beige, zegt ze, die maakt een apart geluid
die blaft een beetje, maar dan zacht

Elke dag gedichtendag

Ik ben al een paar jaar geabonneerd op dagelijkse gedichten. Eerst was er Laurens Jz. Coster, daarna nam ik er ook nog Zichtbaar Alleen bij. Ik lees de gedichten elke dag. Als het een gedicht is dat me weinig of niets doet, laat ik het passeren. Gedichten die me raken of inspireren klasseer ik in een map. Door dagelijks gedichten te lezen ontwikkel ik een eigen smaak. Het is met gedichten een beetje zoals met eten: sommige dingen moet je leren eten. Als kind had ik een afschuw van witloof, nu ben ik er gek van.

Dat zegt ook Ellen Deckwitz in een van haar boekjes over poëzie: Olijven moet je leren lezen. Diezelfde Ellen leest nu ook elke werkdag een gedicht voor in een podcast. Ze geeft er een korte uitleg bij en het is heerlijk om er de dag mee te beginnen.

Lezen geeft mij ook zin om te schrijven. Experimenteren met taal houdt mij alert. Voor wie het ook wil proberen post ik af en toe een eenvoudige poëzieopdracht op mijn blog Het geluk van de schrijver. Hieronder de oefening die ik maakte naar aanleiding van de laatste opdracht.

Nu nog een cursus reïncarneren

nooit houdt het op, het wordt erger 
met de jaren dat botsen op onwetendheid 
en onkundig zijn, ook al ben ik nu bedreven 
in het trekken van bouillon, vijf noten blokfluit 
spelen (do tot sol), Yoruba converseren, het woord 
enjambement uitspreken, pivoteren in excell, brood bakken 
zonder kneden, neen zeggen (nog maar en beetje) 
sjaals en mutsen breien, insulinespuitjes geven 
aan de kat, uit een zaadje tien kilo tomaten 
kweken, tijd winnen en nog meer verliezen 
interesse veinzen, pepermolens repareren 
of een egel tekenen, mijn curriculum blijft 
veel te mager voor dit leven