De dag daarna (9 juni) wandel ik met een groep lezers door Appelterre. Afspraak om 11 u aan het station van Appelterre. Iedereen welkom. Meer info.
Op 7 juni loop ik met vrienden de pittige Justine-en-Gaspardwandeling in, een treinstapper van Ninove naar Zandbergen. Afspraak om 10 u aan het station van Ninove. Meer info hier.
Mijn boekvoorstellingen in het najaar van Het huwelijk hebben een prettig vervolg gekregen.
Bart Seynaeve en Chantal Vermeersch van Hof Anghereel in Appelterre hebben een wandeling ontworpen die zowel natuurliefhebbers als lezers zal bekoren. De wandelbeschrijving zal vanaf juni 2023 via verschillende kanalen te vinden zijn.
Er zijn momenteel twee versies, een korte en een lange. De lange versie is bedoeld voor ervaren stappers. Ze vertrekt aan het station van Ninove en komt aan in het station van Zandbergen. De korte versie is een ‘tour’ in Appelterre.
Beide wandelingen doen een aantal plaatsen aan die een rol spelen in Het huwelijk: het station van Ninove, het Zusterhuis, de Dender, het schooltje in Eichem, het kasteel van Zandbergen enz.
Op 7 juni 2023 ga ik de lange wandeling samen met de ontwerpers inlopen. Meelopers zijn welkom! Deze wandeling combineert natuur, landschap en literaire weetjes. Ik geef toelichting bij de plaatsen die we aandoen, ik vertel anekdotes die niet in het boek staan en ik ga met plezier in op vragen over het boek, de personages, de historische achtergrond en het schrijfproces.
Heb je zin om mee te gaan? Stuur mij je naam en e-mailadres en ik stuur je de details.
Nu al goed om weten: We vertrekken op 7 juni om 10 u aan het station van Ninove Breng een picknick mee en trek goede wandelschoenen aan, de tocht is 16 km. Deelname is gratis.
Liever een korte wandeling? Stuur mij je naam en e-mailadres met vermelding ‘korte wandeling’ en ik stuur je de details.
Deze wandeling vertrekt op 9 juni om 11 u aan het station van Appelterre. Duurt ongeveer een uur. Geschatte lengte: 4 km. Deelname is gratis.
de berg beeft, geeft niet langer water dorpsfontein heeft laatste druppel losgelaten
koeien, ooien, mensen dalen ijlings af brengen hun dorst naar de terugtrekkende zee
in huizen dolen nu gemzen en vossen salamanders zoeken schaduw in de straten
schor geluid van hop en gors over daken, rode wouw vliegt laag, strijkt neer, stijgt niet meer op
naakte takken van plataan en eik reiken naar zon en maan, verwelkomen verlossend vuur
de berg smeult na onder lauwe as wachten zaden
Geschreven op 25 maart 2023, tijdens het Uur van de Aarde, samen met andere klimaatdichters
Solastalgia is een neologisme, gevormd door de combinatie van de Latijnse woorden sōlācium (troost) en de Griekse wortel -algia (pijn), die een vorm van emotionele of existentiële stress beschrijft die wordt veroorzaakt door veranderingen in de omgeving.
Dit gedicht is nu ook te lezen op de facebook pagina van Poets for the Planet (nadat het aanvankelijk door facebook geweigerd werd wegens het woord ‘naakte’).
Ik ben al een paar jaar geabonneerd op dagelijkse gedichten. Eerst was er Laurens Jz. Coster, daarna nam ik er ook nog Zichtbaar Alleen bij. Ik lees de gedichten elke dag. Als het een gedicht is dat me weinig of niets doet, laat ik het passeren. Gedichten die me raken of inspireren klasseer ik in een map. Door dagelijks gedichten te lezen ontwikkel ik een eigen smaak. Het is met gedichten een beetje zoals met eten: sommige dingen moet je leren eten. Als kind had ik een afschuw van witloof, nu ben ik er gek van.
Dat zegt ook Ellen Deckwitz in een van haar boekjes over poëzie: Olijven moet je leren lezen. Diezelfde Ellen leest nu ook elke werkdag een gedicht voor in een podcast. Ze geeft er een korte uitleg bij en het is heerlijk om er de dag mee te beginnen.
Lezen geeft mij ook zin om te schrijven. Experimenteren met taal houdt mij alert. Voor wie het ook wil proberen post ik af en toe een eenvoudige poëzieopdracht op mijn blog Het geluk van de schrijver. Hieronder de oefening die ik maakte naar aanleiding van de laatste opdracht.
Nu nog een cursus reïncarneren
nooit houdt het op, het wordt erger
met de jaren dat botsen op onwetendheid
en onkundig zijn, ook al ben ik nu bedreven
in het trekken van bouillon, vijf noten blokfluit
spelen (do tot sol), Yoruba converseren, het woord
enjambement uitspreken, pivoteren in excell, brood bakken
zonder kneden, neen zeggen (nog maar en beetje)
sjaals en mutsen breien, insulinespuitjes geven
aan de kat, uit een zaadje tien kilo tomaten
kweken, tijd winnen en nog meer verliezen
interesse veinzen, pepermolens repareren
of een egel tekenen, mijn curriculum blijft
veel te mager voor dit leven