Alles over hoop

In memoriam Menno Wigman (*)

Hoe bruin en rottend
De ranken blijven kruipen
Over verharde modder
Over salie en tomaten
Tussen brandnetels
Grasgroen en met velen

In dit veld liggen lichamen
Verscholen rond en lomp
Wachtend op handen
Die hen traag en zwaar
Naar binnen zullen dragen

Waar het mes zich
In de donkere korst zal planten
Waar na klieven en breken
Een oktoberzon zal schijnen

En binnenin het zaad dat lang
Nadat de zomer is gestorven
De kop zal steken in het voorjaar

20190825_105817

 

* Dit was mijn inzending voor de Rob de Vos-prijs van Meander Magazine. Ik heb me voor dit gedicht laten inspireren door de bundel Slordig Met Geluk van Menno Wigman.

Héloïse zong

Héloïse zei

Beloof me te zijn wie je bent
Voor een paar uur
Binnen deze muren
Van La Cité

Wees man
Wees vrouw
Of wat je maar wilt
Daartussen

Het klonk zo simpel
Si simple
Dat we het beloofden
Alle vierduizend in koor

Het klonk zo aannemelijk
Si évident
Dat we ook jonger
En mooier mochten zijn

Héloïse zong

En jij en ik sprongen op
Van onze stoelen
Joelden en dansten
Tot het donker viel en het einde
Ons naar buiten joeg

Lopend langs de wacht
Hopend op een sein
Hield ik me koppig vast aan mijn belofte
Jong en mooi en vrouw te zijn
Boog me naar je toe en fluisterde

Tu la ressembles 

Je draaide je hoofd een kwartslag om
En je mondhoek week
-Ik vergiste me niet-
Naar een glimlach

We liepen samen langs de wachters
Langs de muren
Door de poorten
Eens daarbuiten

Versnelde jij je pas

 

20190716_233241

Carcassonne 16 juli 2019

Chris! Seizoen 2

Na Colombe is Chris! weer aan het woord. Na drie maanden Antwerpen is ze aan het inpakken voor de volgende reis. Zal ze Louise terugzien? En Nicolas? Zal ze Kiki, die met haar nieuwe vriendin in het Centraal Massief kampeert, ontmoeten? En maakt Barbara zich terecht grote zorgen over Kiki?

De berichten van Chris! worden gepost op dinsdag, donderdag en zaterdag, tot eind september 2019.

Meer zomerblovels: Sprookjes zoals ze echt gebeurd zijn en Charlotte.

Veel zomerleesplezier!

 

Amparo

1895. Colombe weet het nog niet, maar Amparo is terug in de streek.

Bijna veertig jaar is Amparo weg geweest. Ze is in veel opzichten veranderd, maar ze heeft nog steeds een norse kant. Dat heeft ze van haar vader, Arturo.

Heb geduld met haar als ze in haar herinneringen dwaalt en vergeef haar als ze de dingen wat onhandig aanpakt. Ze is nooit erg gracieus geweest.

Lees deel drie van Colombe. Wie deelneemt aan een kleine bevraging (na deel vier) maakt kans om een van de eerste gedrukte exemplaren van Colombe te winnen.

DSCN5797

Colombe

Wat brengt een jonge vrouw ertoe om het aanzoek van een veel oudere herder, die in een afgelegen gehucht woont, te aanvaarden? Colombe weet zelf niet goed wat haar bezielde. En toch heeft ze geen spijt.

We zijn nog steeds in het voorjaar van 1890. De zomer kondigt zich aan, maar op de berg zijn de nachten nog koel.

Neem het Colombe niet kwalijk als haar herinneringen ongeordend en in flarden naar boven komen.

En vergeef haar de soms bittere toon. Zij heeft nog een lange weg te gaan.

 

Vanaf vandaag verschijnt het tweede deel van mijn blovel Colombe.

Hier kun je verder lezen. En hier kun je vanaf het begin lezen.

20190610_095717