Met gesloten ogen zet een meisje de dans in. De klarinettist speelt altijd blind voor de mensen op de stoelen voor de dansers en het kroelen. Voor de vrouwen en de kinderen en het dansen met de mannen. Zijn maat geeft de tijd aan met tikken en slaan. Van pòm pom pom pòm pom pom pòm pom pom pòm. Onder een lucht zwaar van onweer en zweet streelt de gitarist het publiek en de snaren. Is het een wals of een tango een dans zonder naam? En de vrouwen ze dansen met elkaar en de kinderen en de mannen. De mannen de andere de nieuwe verlaten het feest met de vrouw van de ene met de man van de andere. De accordeonist zingt de nacht in wiegend en dragend en starend naar een punt achter het plein.
Een bijzondere plek voor een gedicht
Voor elk verhaal is een publiek, voor elk gedicht een plek.
Missen
Hij lijkt nu weggesneden uit de foto van de kamer waar jullie laatst nog samen waren. Je wil hem terug warm en levend de ogen de stem. Wat je zei wil je opnieuw zeggen maar luid nu en helder. Je wil je vingers op zijn arm voelen je arm op zijn rug. Je wil zijn hoofd ruiken zijn adem. Je wil hem niet missen het is te vroeg. Het is altijd te vroeg ook laat op de avond. Het is altijd te laat om nog dit en dat te zeggen hem toe te dekken en te sussen en slaapwel te kussen.
De redding
(Niet voor gevoelige lezers)
Een muis vond een toegang tot het huis. De kat zag haar het eerst. De vrouw hoorde het geroffel en de onrust van de kat. In de badkamer, achter een kastje, schuilde de muis voor de klauwende poot van de kat. Die kon er niet bij, de vrouw wel, maar ze durfde de muis niet met de blote hand te grijpen. Lang geleden was ze al een keer gebeten door een muis en ze vroeg zich af of muizenbeten giftig waren, en of ze bereid was zich opnieuw te laten bijten om de muis te redden van de kat. Daar zaten ze, de muis achter het kastje, de kat ervoor, de vrouw op haar knieën op de koude vloer. Er kwam een bezem bij te pas. De muis maakte een sprongetje en schoot de woonkamer in. Nu miauwde de kat klaaglijk bij de boekenkast, de vrouw lag op haar buik voor de sofa en de muis hield zich stil. Toen wilde de vrouw gaan slapen en ze zette de opgewonden kat buiten. De muis bleef stil. Een tijdje toch. Rond vier uur hoorde de vrouw gescharrel in de woonkamer. Ze stond op en ging kijken, het kwam van de papiermand. Ze bracht de mand naar buiten, liet de kat weer binnen en ging terug naar bed. De kat kwam op haar liggen, begon genoeglijk te dabben en dacht al lang niet meer aan de muis. De vrouw wel. Om halfzes, toen het licht werd, stond ze op. Voorzichtig, om de kat niet te wekken, duwde ze de klink van de keukendeur omlaag en ging op blote voeten naar buiten. In de mand zat enkel nog papier. Wat verder stond een emmer water. Daarin dreef ze, de snuit in de diepte, de staart omhoog.
Vraag het aan Jung
Er viel een mens uit een toren. Was het een val of een sprong? Een duw of een vlucht? Rolde door de lucht als een bol viel van hoog naar diep en kwam maar niet neer. Ik wachtte op een slag en een gil maakte mijzelf dan maar wakker want in mijn droom bleef het stil.
…
Het gedicht is een pad en de tred op het pad. Het is het droge kruid langs de weg, de slang tussen de stenen. Het is klimmen klimmen klimmen en dwalen op de kam. Het is de witte flard tegen de helling, het zilvermeer in de verte. Het is stilstaan en kijken, luisteren naar de vlucht van een ree. Het is dralen en dalen, bedachtzaam neerzetten van voeten. Thuiskomen met stenen in de zakken en takken op de rug. Alles op een hoop, op de tafel, op de grond. Het is kiezen kiezen kiezen, aarzelen, winnen en verliezen. Het is zoeken naar een tred. Naar een ritme in de tred.
Hoe dit gedicht er kwam
Groenlanders vangen elke lente kleine alken met een vangnet of met de blote hand. Ik strek mijn arm grijp in de grauwe hemel pluk gedachten in hun vlucht. Een spartelend lijf ligt nu op tafel de poten, de vleugels en de snavel de lichaamsdelen van een nieuw gedicht. Het was de juiste dag de juiste heuvel graaien in verbazing niet veel meer dan dat.
De gedroomde
Met haar wil ik een tuin beginnen radijsjes zaaien die groeien snel. Of beter honderd preien planten daar eten we een hele winter van. Een haag doen groeien en dan snoeien. een pad aanleggen naar ons huis. In de keuken brood bakken brandnetelsoep koken paddenstoelen drogen en tijm. Een bouwpakket van een bed in elkaar steken zonder ruzie maken. Een deken breien de lakens spreiden en vroeg gaan slapen.
Een nee heb je, een ja kun je krijgen
(klankgedicht) Wanneer krijg ik jouw ja? Laten we ja zeggen. Ja, zeg ja. Of nee, laten we nog wat wachten. Laten we beginnen met een neen. Een is geen. Een neen is goed genoeg, laten we de ja maar laten. Wie heeft een ja nodig als je een neen kunt hebben? Nee toch? Of toch? Laten we een toch kiezen. Of een nog. Wanneer krijg ik jouw toch? Of wordt het misschien een misschien, misschien? Hou je nee dan maar. En je ja ook. Toch?
ZKV
Ik wuif naar jou zoals ik ’s ochtends naar de es wuif. De es wuift terug met alle vingers van zijn duizend handen.
