Een boktor knaagt en kauwt
en voedt mijn vrees
dat het huis op mij zal vallen
de steunbalken eerst.
…
Houtwormen vreten de planken
bereiden mij een val in de vloer.
Mieren schuiven aan in de kasten,
muggen vallen geniepig aan.
…
Dan liever de hooiwagens
aan het plafond.
Die doen geen kwaad,
vangen hoogstens een vlieg.
…
Zij alleen begrijpen het:
ik mis de kat.
Poëzieworkshop in Antwerpen, september 2020
Niets is zeker, alles kan.
Als het een beetje meezit, dichten we in september verder met het groepje dat op 17 januari deelnam aan de eerste workshop.
En er zijn nog drie plaatsen vrij. Wie de eerste workshop miste wordt door ons (*) bijgepraat.
Het programma:
11 september: spelen met vorm en inhoud
18 september: Hoe geef en ontvang je feedback op teksten? Opstarten feedbackgroep
25 september: Wat doe je met je poëzie: websites, blogs, tijdschriften, publiceren…
We werken telkens van 19 u tot 21 u in de Kartonnen-Dozen-winkel, Draakstraat 34, 2018 Antwerpen.
(*) Begeleiding: Christine Van den Hove & Johanna Pas
Inschrijven kan via de webshop van Kartonnen Dozen.
Stel je vragen hieronder of stuur mij een mailtje 🙂
Deze week werkte ik samen met illustratrice Gerd Declerck aan een prentenboek. Hier is een fragment.
hou van haar
van alle honderdduizend
was haar
met het zoetste water
kus en kam
ontwar en borstel
haar en vertel
dat ik besta
zonder
Het liefst van al zou ik nu
In het park willen lopen
Met jou
Gesprekken voeren
Over de vraag of ons huis er nog staat
Als we niet in onze straat zijn
En de vraag of geloof misschien
De ware fictie is
Kunnen we zelfs geloven
Wat we zien en wat we horen?
Laat staan wat ze ons vertellen?
Is het niet enkel
Dit moment op deze plek
Deze seconde die telt?
Is dit misschien alles?
En is het niet meer dan genoeg?
En als ik geloof
Dat jij dat ook zou willen
Een wandeling in een park
Met mij
Bedachtzame gesprekken voeren
Over werkelijkheid en onwerkelijk
Dan is dat omdat ik ervoor kies
Dit te geloven
—
We kunnen het ook over hoop hebben
Dat hoop onze daden stuurt
En ons kan redden
Of over liefde
Dat liefde een keuze is
Ja, laten we daarvoor kiezen
En laten we geloof
Maar achterwege laten
In het evenwijdig leven
Ruikt het naar snelstromend water
En veert de aarde
Onder mijn gejaagde voet
Het is eenvoudig:
Buigen en afzetten
En in geen tijd
Ben ik acht meter hoog
En dan landen:
Langzaam dalen en
Bevend zweven
Over eindeloos gras
Overdag draag ik mijn vreugde
Diep in mijn broekzak
Warm tegen mijn heup
Glad als een kei uit de rivier
En verheug ik me in stilte
Op de nacht waarin ik het
Opnieuw mag proberen
Hoger en langer en vrij
Dit gedicht werd op 13 mei 2020 getipt op Azertyfactor, door Moya De Feyter.
Moya De Feyter schrijft theaterteksten, proza en poëzie. In 2015 won ze de txt on stage-wedstrijd Frappant. In 2012 én 2017 haalde ze de finale van Write Now. Haar alter ego Ambrosia is een van de literaire lichtekooien in het Poëziebordeel. Haar teksten werden gepubliceerd in Kluger Hans, Op Ruwe Planken en Deus ex Machina. In 2018 verscheen haar geprezen debuutbundel ‘Tot iemand eindelijk‘. In 2019 kondigde ze met een bijzondere literaire performance haar nieuwe bundel aan: ‘Massastrandingen‘, een caleidoscopisch prozagedicht. Het is een poging om op de kieren te dansen, tussen afgrond en verwachting, tussen mens en zeezoogdier.
Moya De Feyter tipt deze week ‘Vliegen‘ van Christine Van den Hove.
“Het is eenvoudig
Buigen en afzetten
En in een geen tijd
Ben ik acht meter hoog”
“Dat is mijn favoriete strofe van dit gedicht van Christine Van den Hove.
En ook het einde vind ik sterk: “Hoger en langer en vrij”.
Ritme en metrum zitten goed. Je wordt er als lezer door gedragen, als het ware samen met de schrijver de lucht in getild.
Inhoudelijk is het een sobere, heldere tekst die een diep herkenbaar verlangen verwoordt: kunnen vliegen. Ik kan me perfect voorstellen zo’n droom te hebben en die met eenzelfde intensiteit te beleven.
Van den Hove lijkt me een schrijver die al wat kilometers achter de rug heeft, die de zin van de onzin kan scheiden en weet waar haar pad zich ophoudt.
Ik heb een zwak voor verhalende poëzie als de hare, omdat die de verbinding met een personage mogelijk maakt. De ik-figuur in ‘Vliegen’ kan ik bijna voor me zien, zo krachtig is zijn binnenwereld, zo eigen zijn gedachten.
Ik denk dat we nog veel van Van den Hove mogen verwachten. Zij weet immers dat het leven eenvoudig is: buigen en afzetten.”
Het regent lauwe druppels
Onder een decemberzon
Naast mij mijn schaduw
Wij lopen samen naar een bos
Waar jij nooit een voet zette
Nooit in een camera keek
Gisteren was je nog in beeld
In een huis in de stad
Aan een ronde tafel
Waarvan ik me nu afvraag
Waar ze gebleven is
Of het waar was
Dat we gelukkig waren
In negentiendrieënnegentig
Op de terugweg
Loopt de schaduw voorop
In ergerlijke haast
Om in een huis aan te komen
Waar geen kerstboom staat
Waar niemand ons kan filmen
Waar jij nooit aan tafel zat
Ook al is ze net zo rond
Oeps! Correctie!
Vrijdag 17 (november) januari begeleid ik samen met Johanna Pas een poëzieworkshop in Antwerpen.
Het is een eerste verkennende atelier waarin we de deelnemers (wij inbegrepen) uitnodigen om hun werkwijze onder de loep te nemen. We vertellen elkaar hoe we tot een gedicht komen en we onderzoeken hoe we van elkaar kunnen leren en welke bronnen en hulpmiddelen we kunnen aanspreken.
Er zijn nog drie plaatsen vrij.
Waar: Boekhandel Kartonnen Dozen, Draakstraat 34, 2018 Antwerpen
Wanneer: 19 u tot 21.30 u
Deelnameprijs: 10 euro
Meebrengen: Een gedicht waar je trots op bent, een gedicht waar nog werk aan is, en een goede pen.
Inlichtingen of inschrijvingen: info@kartonnendozenlgbt.be of een mailtje naar mij.
Oeps! Correctie!
Vrijdag 17 (november) januari begeleid ik samen met Johanna Pas een poëzieworkshop in Antwerpen.
Het is een eerste verkennende atelier waarin we de deelnemers (wij inbegrepen) uitnodigen om hun werkwijze onder de loep te nemen. We vertellen elkaar hoe we tot een gedicht komen en we onderzoeken hoe we van elkaar kunnen leren en welke bronnen en hulpmiddelen we kunnen aanspreken.
Er zijn nog drie plaatsen vrij.
Waar: Boekhandel Kartonnen Dozen, Draakstraat 34, 2018 Antwerpen
Wanneer: 19 u tot 21.30 u
Deelnameprijs: 10 euro
Meebrengen: Een gedicht waar je trots op bent, een gedicht waar nog werk aan is, en een goede pen.
Inlichtingen of inschrijvingen: info@kartonnendozenlgbt.be of een mailtje naar mij.
Deze onvermijdelijke dag
Ondraaglijk als het uitzicht
Door een beslagen raam
Waarachter een blad wiegend
Valt richting koude aarde
Alleen moedwillig denken
Aan haar lach en de glans
Die avond in haar ogen
Aan haar handen uit blijdschap
Om het weerzien gevouwen
Alleen daaraan
Moedwillig denken
Alleen daaraan
Verzacht
In memoriam Menno Wigman (*)
Hoe bruin en rottend
De ranken blijven kruipen
Over verharde modder
Over salie en tomaten
Tussen brandnetels
Grasgroen en met velen
In dit veld liggen lichamen
Verscholen rond en lomp
Wachtend op handen
Die hen traag en zwaar
Naar binnen zullen dragen
Waar het mes zich
In de donkere korst zal planten
Waar na klieven en breken
Een oktoberzon zal schijnen
En binnenin het zaad dat lang
Nadat de zomer is gestorven
De kop zal steken in het voorjaar
* Dit was mijn inzending voor de Rob de Vos-prijs van Meander Magazine. Ik heb me voor dit gedicht laten inspireren door de bundel Slordig Met Geluk van Menno Wigman.
